nie przesadzajmy, panowie

Sto lat samotności temu Mateusz wysłał mi linka. Wysyłanie linka przez Mateusza zazwyczaj oznacza, że coś się ciekawego wydarzyło, więc ja potulnie – prędzej czy później-  sprawdzam, co się pod owym linkiem kryje. Tym razem nie było inaczej; moim oczom ukazał się dawno zapomniany, a kiedyś podziwiany hiperrealista Ron Mueck. Jako że osobiście bardzo lubię Australijczyków i już cztery razy w andrzejkowe wieczory udało mi się stworzyć z wosku malutką Australię, to rzecz jasna, słowo o tym panu.

Ron Mueck jest kompletnym wariatem (wykonał też rzeźbę zwłok swojego ojca), który nie wiem, jak to robi, ale idzie mu to świetnie. Popatrzcie sami:

To jest – rzeźba. Oddaje ludzkie ciało w każdym swoim milimetrze. I jest nienaturalnie zmniejszona. Mueck zawsze stosuje ten zabieg, tzn. albo powiększa swoje rzeźby albo pomniejsza. Nic innego, oprócz oczywiście braku unoszących się płuc w czasie oddychania, nie jest w stanie odróżnić rzeźb od normalnych ludzi.

A to jego bodaj najsłynniejsza rzeźba – Kobieta w ciąży z 2002, za którą National Gallery of Australia zapłaciło 800 tys. dolarów australijskich. Rzeźba ta, wykonana z włókna szklanego, żywicy i silikonu, mierzy 2,5 m wysokości.

Mueck to doskonały przykład człowieka, który wie, że z przesadą nie należy przesadzać [w ciętoripostowym nastroju kończę ten post vel. tego posta a la puenta dziennikarzy informacyjnych!) Jeśli kogoś interesuje więcej, google okaże się pomocne. Tutaj jeszcze prezentacja jego innych prac: